ดูกาย
หลังจากแม่ฝึกภานาพุทโธ มาได้ประมาณ 2 ปี ผมก็เริ่มฝึกให้แม่มาหัดดูกาย ดูใจ ตัวเองบ้าง
“แม่ครับ...
ชีวิตเราประกอบด้วย กายและใจ การฝึกสติ ก็ต้องฝึกมารู้ที่กายที่ใจ สติคือการระลึกได้ ระลึกรู้ที่กายที่ใจ
รู้ด้วยความรู้สึกตัวตามความเป็นจริงตามที่มันปรากฏตรงลงขณะปัจจุบันที่กำลังเกิดขึ้นเฉพาะหน้าหรือต่อหน้าต่อตา โดยไม่เข้าไปแทรกแซงจัดแจงแก้ไขใดๆ ทั้งสิ้น อะไรเกิดก็รู้มันตามความเป็นจริง
ไม่ต้องแก้ไขดัดแปลงมัน มันจะเป็นอย่างไร ก็รู้ว่ามันเป็นอย่างนั้น รู้เห็นอะไรในกายในใจนี้ ก็ไม่ต้องเข้าไปหลงยินดียินร้ายกับมัน กายมีอาการอย่างไร ใจมีอาการอย่างไร ก็รู้มันเฉยๆ
รู้ดว้ยใจเป็นกลางๆ
รู้แบบไม่มีส่วนได้เสียกับมัน พอเข้าใจมั้ยครับ”
แม่ฟังแล้วยิ้มๆ “เข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง แต่จำไม่ค่อยได้”
“ไม่เป็นไรครับ
ค่อยๆ ศึกษาเรียนรู้ไป สิ่งที่ผมพูดไม่ต้องจำให้ได้หมด ไม่ต้องกังวลใจฝึกทำไปเดี๋ยวก็เข้าใจเอง”
“แม่ครับ...
ตอนนี้แม่นั่งอยู่หรือยืนอยู่ครับ”
“นั่งอยู่” แม่ตอบอย่างไม่ลังเล “กายที่นังอยู่มันนิ่งๆ หรือเคลื่อนไหวครับ”
“นิ่งๆ
อยู่”
“กายที่นั่งนิ่งๆ
อยู่นี้ มีส่วนใดของกายบ้าง ที่ไม่นิ่ง แม่สังเกตดูที่กายแม่ซิครับ”
“ลมหายฝจเข้า-ออก”
“ถูกต้องแล้วครับ
ลมหายใจเข้า กับลมหายใจออก อันเดียวกัน หรือคนละอัน”
“คนละอันกัน”
แม่ตอบ
“ลมหายใจเข้า
กับลมหายใจออก อันไหนผ่อนคลายมากกว่ากัน”
แม่ตอบว่า
“ลมหายใจออก ผ่อนคลายกว่า”
“เก่งมากครับ แม่ลองสังเกตต่อไปอีกหน่อยซิครับว่า มีอะไรเคลื่อนไหวอีก”
แม่เริ่มทำหน้างงๆ
ผมจึงพูดนำว่า
“แม่ลองสังเกตท้องดูสิครับ เป็นยังไงบ้าง”
“มันพองออก
มันยุบเข้า”
“มีอะไรอีกมั้ยครับ”
“หน้าอกมันกระเพื่อมขึ้นกระเพื่อมลง ตามันกระพริบ”
เก่งมาก แม่สังเกตุกายได้หลายอย่างทีเดียว แม่ลองขยับกายหน่อยสิครับ
รู้สึกยังไง”
“กายมันเคลื่อนไหว”
“กายเคลื่อนไหวกับกายนิ่ง
เหมือนกันหรือไม่”
“ไม่เหมือนกัน”
“เป็นสิ่งเดียวกันหรือไม่”
“คนละอย่างกัน”
“นี่แหละครับแม่ ท่านสอนให้สังเกตดูกายแบบนี้ กายนิ่งๆ
ให้รู้สึกว่ากายนิ่งๆ
กายเคลื่อนไหวให้รู้สึกว่ากายเคลื่อนไหว
ชีวิตเราทั้งวันมันก็มีแต่กายนิ่งกับกายเคลื่อนไหวเท่านั้นเอง เวลานั่ง เวลายืน กายนิ่งหรือเคลื่อนไหว”
“กายนิ่ง”
“เวลาเดินกายเคลื่อนไหว
หรือนิ่งๆ”
“กายเคลื่อนไหว”
“เวลานอน
กายนิ่ง หรือเคลื่อนไหว”
“นิ่งๆ
แต่ถ้าพลิกตัวมันก็เคลื่อนไหวนะ”
“แม่สังเกตกายนิ่งกับกายเคลื่อนไหวแบบนี้พอได้มั้ยครับ”
“ได้ได้
แม่ทำได้”
“ดีครับ
แล้ววันหน้า ผมจะมาสอนการดูใจให้เพิ่มเติมนะครับ กายไหว...กายนิ่งให้ฝึกรู้ ฝึกดู
แค่สองอย่าง รู้ด้วยความรู้สึกตัว ไม่ใช่คิดเอานึกเอานะครับแม่”
“ไม่ยาก...ไม่ยาก” แม่พูดทบทวนความเข้าใจ
ธรรมะแท้จริงไม่ใช่เรื่องยากแต่ที่ยากเพราะไม่เข้าใจ พอเข้าใจก็ไม่ฝึกฝนใจ จึงได้แต่บ่นว่ายาก...ยาก...ยาก “การปฏิบัติธรรมนั้นมันไม่ยาก แต่ที่ยากเพราะไม่ปฏิบัติ” นี่คือคำกล่าวของหลวงปู่ดูลย์ อตุโล
(จากหนังสือ สอนแม่ฝึกหัดปฏิบัติธรรม โดย ธีรยุทธ เวชเจริญยิ่ง)
(จากหนังสือ สอนแม่ฝึกหัดปฏิบัติธรรม โดย ธีรยุทธ เวชเจริญยิ่ง)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น