ที่เมืองจีนในช่วงฤดูร้อน ครูคนหนึ่งมักจะชอบงีบหลับในตอนบ่าย เขาสั่งให้เด็กนักเรียนเขียนเรียงความส่วนตัวเองก็นั่งหลับสัปหงก พอตื่นขึ้นมาก็ทำไก๋ว่าตัวเองไม่ได้หลับ
นักเรียน "เมื่อกี้ตอนคุณครูหลับอยู่ ผม..............."
ครู "เฮ้ย! พูดอะไรอย่างน้าน.....ครูไม่ได้หลับซักกะหน่อย"
นักเรียน "อ้าว! แล้วถ้าคุณครูไม่ได้หลับ คุณครูทำอะไรอยู่ล่ะครับ"
ครู "อย่าเอ็ดไปเชียว..... ครูแอบขึ้นไปถกปรัชญากับขงจื้อบนสวรรค์น่ะ"
บ่ายวันต่อมาอากาศร้อนอบอ้าว เด็กนักเรียนคนหนึ่งเผลองีบหลับไป ตัวครูเองตื่นขึ้นมาเห็นเด็กหลับก็ไม่พอใจ รีบเขย่าตัวให้ตื่นและขู่ว่าจะทำโทษ
เด็กรีบบอกครูทันทีว่า "คุณครูครับ ผมไม่ได้หลับนะครับ ผมขึ้นไปบนสวรรค์ไปหาขงจื้อ ผมเรียนท่านว่าผมเป็นลูกศิษย์คุณครูที่ขึ้นมาหาท่านเมื่อว่าน แต่...ขงจื้อทำท่างงๆ นะครับ ท่านว่า...เอ้!.....ครูอะไรเหรอ.....ไม่เห็นมีครูที่ไหนมานี่....." มุขเด็ดนี้ทำเอาครูพูดไม่ออกไปเลย
ท่านอาจารย์ว่าเด็กนักเรียนคนนี้ม่ไหวพริบปฏิภาณ แต่ออกไปในทางมุสาวาท ท่านให้เราฝึกคิด คิดให้เร็ว คิดให้ทันการ แต่ขอให้คิดในทางที่เป็นกุศลนะ
(จาก หนังสือเรื่องท่านเล่า โดย ศรีอรา อิสสระ)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น