วันเสาร์ที่ 21 กันยายน พ.ศ. 2556

หลวงตามหาบัว ญาณสมฺปนฺโน : ประวัติ ตอนที่ ๑๑ ครูบาอาจารย์สำคัญมาก

เทศน์เมื่อ  ๑๑  พฤษภาคม  ๒๕๔๒



          เรื่องกรรมฐานนี่สำคัญอยู่ที่ครูอาจารย์เป็นผู้นำ  นี่สำคัญมาก  นำผิดๆ ถูกๆ ไปมากต่อมากนะ  ไม่ค่อยจะนำไปตามแถวทางที่พระพุทธเจ้าสอ  นำเคลือบๆ แฝงๆ ออกไปนอกลู่นอกทาง  สุดท้ายก็กิเลสลากไป  เลยกลายเป็นกิเลสนำไปเสียไม่รู้

          ครูอาจารย์สำคัญมาก  ที่คอยให้คำแนะนำตักเตือนสั่งสอนทางด้านจิตตภาวนา  ส่วนคัมภีร์วินัยเราก็เห็นทุกคนปฏิบัติตามนั้นแล้วก็ไม่มีข้อสงสัย  แต่เรื่องของใจนี้ละเอียดลออมาก  จึงต้องอาศัยครูอาจารย์แนะ  ครูอาจารย์ถ้าไม่ชำนิชำนาญไม่เชี่ยวชาญทางด้านจิตใจมาแล้ว  ก็สอนผิดๆ พลาดๆ ไปอีก  จึงว่าสำคัญสำหรับครูอาจารย์ที่จะแนะจะบอก

          เพราะจิตนี่พิสดารมากนะ  เวลาเราภาวนาเข้าไป  แต่ไม่พิสดารกว้างขวางไปเสียทุกองค์นะ  หากกว้างขวาง  ถ้าพูดถึงเรื่องกว้างขวางแต่องค์ที่เลิศเลอเข้าไปอีกยังมี  ผู้เด่นกว่ากันยังมี  จึงบอกว่ามันเป็นไปตามรายๆ  ผู้กว้างขวางลึกซึ้งมากก็มี  ผู้หย่อนลงมากว่านั้นก็มี  แต่ยังไงก็ต้องแสดงความกว้างขวางของตนจนได้แหละ  อำนาจของจิต  เวลาภาวนาเข้าไป  สิ่งไม่รู้  มันรู้มันเห็นนี่  แล้วเห็นสิ่งนี้จะปฏิบัติยังไง  ถ้ามีครูมีอาจารย์ท่านแนะ  เป็นอย่างนั้น  แนะให้ปฏิบัติอย่างนั้น  นั่นผ่านไปได้ๆ

          ทีนี้ครูอาจารย์ไม่เห็นไม่รู้  เวลาไปถามท่าน  ท่านก็ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร  เลยยกยาทั้งหีบทุ่มให้คนไข้  สุดท้ายคนไข้ก็เลยตาย  ไม่หายนี่หมอเถื่อน  ถ้าหมอปริญญาแล้วก็ถามดูตรวจดูโรคภัยไข้เจ็บ  เสร็จแล้วไม่ต้องไปยกทั้งตู้แหละ  หยิบเอาหลอดใดขวดใดขวดหนึ่งมา  เม็ดใดเม็ดหนึ่งมาใส่ปั๊บหายเลย  นั่นล่ะหมอเถื่อนกับหมอจริงมันต่างกัน

          ครูบาอาจารย์ผู้เสกสรรปั้นยอตัวเองว่าเป็นครูเป็นอาจารย์เฉยๆ  ทั้งๆ ที่คุณธรรมภายในจิตใจไม่มี  ใช้ไม่ได้  เป็นหมอเถื่อน  อาจารย์เถื่อน  อาจารย์เถื่อนมันมักจะเยอะนะเวลานี้  อาจารย์เถื่อนเยอะนะทุกวันนี้  ระวังนะพวกเราจะไปเจออาจารย์ยกยาทั้งหีบทุ่มเอาหลงทิศไปนะ  จะว่าไม่บอก  มีเยอะนะ  อาจารย์ที่รู้ตามช่องตามทางของด้านจิตใจจริงๆ นี่มันน้อยมากทีเดียว

          นี่เมื่อได้รับการอบรมจากครูบาอาจารย์  พร้อมกับความเพียรของเราหนุนอยู่เรื่อยๆ  ก็ค่อยแก่กล้าขึ้นไป  สอนเข้าไป  เด็ดเข้าไป  ผู้ที่ควรจะหลุดพ้นก็ใส่ตูมเลยให้ออกเลย  อย่าอยู่ว่างั้นเลย  มันหลายขั้นการสอน  นี่เราก็ได้ปฏิบัติด้วยตัวของเรามาอย่างนั้น  จึงยกหลวงปู่มั่นเป็นอาจารย์ชั้นเอกในสมัยปัจจุบันเท่าที่เราผ่านมาในครูบาอาจารย์ทั้งหลาย  ทางภาคปฏิบัติไม่ว่าวินัย  ไม่ว่าธรรม  ไม่ว่าข้อวัตรปฏิบัติ  ไม่มีเคลื่อนคลาด  เพราะเราเรียนแล้วถึงไปนี่  ท่านปฏิบัติออกในแง่ใดมุมใดนี้  เข้ากันได้กับหลักธรรมหลักวินัยข้อใดๆ ก็เราเรียนมาหมดแล้ว  มันวิ่ถึงกันๆ หาที่ค้านท่านไม่ได้เลย

____________________________________



ไม่มีความคิดเห็น: