พระสร้างวัด

          เจ้าอาวาสในกลางเป็นพระหนุ่มอายุ 40 ปี  มาจากสวนโมกข์  อยากจะทำวัดให้ร่มรื่นแบบสวนโมกข์บ้าง  แต่ต้นไม้ที่ลงไปรอบแรกก็ตายเรียบ  เพราะดินเค็ม  กำลังจะปลูกใหม่อีกรอบ

          วัดในยานใกล้เคียงมีอีกมาก  แต่ก็เป็นแบบรดน้ำมนต์ให้หวยกันไปตามเรื่อง  ชาวบ้านจึงเข้าวัดเวลามีเคราะห์  หรือต้องการโชคลาภ  ดังนั้น  เมื่อเจ้าอาวาสจัดกิจกรรมวันพระ  มีการตักบาตรทำบุญ  และเทศน์ธรรมะจึงมีญาติโยมมาสัก 20-30 คนเท่านั้นเอง

          พระในวัดมีประมาณ 10 รูป  บวชเข้ามาอยู่วัดตามประเพณีเท่านั้น

          กุฎิเจ้าอาวาสเป็นเรือนโบราณ  จึงใหญ่โตโอ่โถง  ด้านซ้ายเป็นห้องพักเจ้าอาวาส  ตรงกลางเป็นชานเสวนาและถวายของ  ส่วนด้านขวาใช้เป็นที่พักเทศน์วันพระ  ถัดลึกเข้าไปเป็นห้องพักพระเรียงเป็นตับ  คั่นกลางด้วยโรงครัว  จานชามและปิ่นโตกองอยู่เต็ม

          "จวนหายจนขี้เกียจนับ"  เจ้าอาวาสบอก  ดวงแก้วหัวเราะเบาๆ  วันนี้เธอมาสำรวจวัดและสำรวจศรัทธาเจ้าอาวาส  แล้วถามว่าท่านจะทำอย่างไรต่อไป

          "ก็จะพยายามพัฒนาไปแบบสวนโมกข์  คือสอนธรรมะนะ  ถ้าไม่ไหว  อาตมาก็คงจะไปอยู่ที่อื่น  แต่ก็ต้องสู้กันก่อนนะ"

  

          เมื่อดวงแก้วกลับมากรุงเทพฯ  เธอไปซื้อหนังสือหลวงพ่อพุทธทาส  และหลวงพ่อปัญญา  ที่วัดชลประทานฯ เป็นหนังสือเล่มเล็กๆ บางๆ ถอดความมาจากการเทศน์ 1 ชั่วโมง  ทุกๆ ต้นเดือนเธอก็ส่งไปให้เจ้าอาวาส 4 เรื่อง  สำหรับวันพระ 4 ครั้ง  ในเดือนนั้น  เรื่องหนึ่งก็ประมาณ 40 เล่ม  ใกล้เคียงกับจำนวนคนมาวัด

          ประมาณ 8 เดือนหลังจากนั้น  วันหนึ่งเจ้าอาวาสก็โทรศัพท์มาแจ้งข่าวงานฉลองเรือนโบราณอายุเป็นร้อยปีที่ปรับปรุงซ่อมแซมและจะใช้เป็นศาลาการเปรียญต่อไป  ดวงแก้วถามถึงความคืบหน้าของงานเผยแผ่ศาสนา  เจ้าอาวาสเล่าด้วยสุ้มเสียงสดชื่นกระปรี้กระเปร่า

          "อาตมาแจกหนังสือที่โยมส่งมาให้อยู่เรื่อยๆ  เดี๋ยวนี้คนมาวัดเยอะขึ้น  เขาเริ่มรู้แนวของวัดเราแล้วว่าเราให้ธรรมะจริงๆ  ตอนนี้มีหนุ่มๆ สาวๆ เข้ามาด้วยนะ"  ดวงแก้วฟังแล้วดีใจ  ถ้าเริ่มดึงคนหนุ่มสาวเข้าวัดได้ก็ได้การแล้ว  จะช่วยงานเผยแผ่ธรรมะได้มากขึ้น

          "ทุกปีบวชเณรมีสัก 10 คนเท่านั้น  ปีนี้มีมาบวชเป็นร้อยเลย  เวลามีงานวัด  เดี๋ยวนี้คนเต็มวัด  แจกหนังสือกันไม่ทันทีเดียว  หนังสือที่โยมส่งมาให้ต่างหากนั่น  อาตมาเก็บไว้แจกวันมีงาน  โยมมาสิ  คนเยอะมาก"

          ดวงแก้วเป็นปลื้ม  ชาวบ้านนั้นเขามีปัญญาพิจารณา  เมื่อมีธรรมะดีๆ ที่แท้จริงเข้าไปให้  เจาย่อมรับรู้ได้  เมื่อมีพระดีสักองค์หนึ่งมาสอน  ธรรมะย่อมเจริญงอกงามได้ในใจคน

          พระอย่างนี้สิจึงจะเรียกว่า  พระสร้างวัด  วัดใจ  วัดธรรม  ไม่ใช่วัตถุ

(จาก หนังสือช้อปปิ้งบุญ  โดย ขวัญ เพียงหทัย)