ตามหาขงจื้อ

เล่าเรื่องโดย ชยสาโร ภิกขุ

         ที่เมืองจีนในช่วงฤดูร้อน  ครูคนหนึ่งมักจะชอบงีบหลับในตอนบ่าย  เขาสั่งให้เด็กนักเรียนเขียนเรียงความส่วนตัวเองก็นั่งหลับสัปหงก  พอตื่นขึ้นมาก็ทำไก๋ว่าตัวเองไม่ได้หลับ

          นักเรียน   "เมื่อกี้ตอนคุณครูหลับอยู่  ผม..............."
          ครู             "เฮ้ย! พูดอะไรอย่างน้าน.....ครูไม่ได้หลับซักกะหน่อย"
          นักเรียน   "อ้าว! แล้วถ้าคุณครูไม่ได้หลับ  คุณครูทำอะไรอยู่ล่ะครับ"
          ครู             "อย่าเอ็ดไปเชียว.....  ครูแอบขึ้นไปถกปรัชญากับขงจื้อบนสวรรค์น่ะ"

          บ่ายวันต่อมาอากาศร้อนอบอ้าว  เด็กนักเรียนคนหนึ่งเผลองีบหลับไป  ตัวครูเองตื่นขึ้นมาเห็นเด็กหลับก็ไม่พอใจ  รีบเขย่าตัวให้ตื่นและขู่ว่าจะทำโทษ

          เด็กรีบบอกครูทันทีว่า  "คุณครูครับ  ผมไม่ได้หลับนะครับ  ผมขึ้นไปบนสวรรค์ไปหาขงจื้อ  ผมเรียนท่านว่าผมเป็นลูกศิษย์คุณครูที่ขึ้นมาหาท่านเมื่อว่าน  แต่...ขงจื้อทำท่างงๆ นะครับ  ท่านว่า...เอ้!.....ครูอะไรเหรอ.....ไม่เห็นมีครูที่ไหนมานี่....."  มุขเด็ดนี้ทำเอาครูพูดไม่ออกไปเลย

          ท่านอาจารย์ว่าเด็กนักเรียนคนนี้ม่ไหวพริบปฏิภาณ  แต่ออกไปในทางมุสาวาท  ท่านให้เราฝึกคิด  คิดให้เร็ว  คิดให้ทันการ  แต่ขอให้คิดในทางที่เป็นกุศลนะ

(จาก หนังสือเรื่องท่านเล่า  โดย ศรีอรา อิสสระ)

เล่ห์กลการขาย

เล่าเรื่องโดย ชยสาโร ภิกขุ

          เจ้าของร้านขายนกในฮ่องกงวางกรงนกธรรมดาๆ ใส่นกธรรมดาๆ  ใส่นกธรรมดาๆ ไว้ที่บริเวณกระจกหน้าร้าน  สิ่งที่ไม่ธรรมดาในกรงนกนั้น คือ ภาชนะใส่น้ำสำหรับนก มันเป็นโบราณวัตถุสมัยราชวงศ์เหม็งราคาหลายหมื่นเหรียญฮ่องกง  คนที่เดินผ่านหน้าร้าน  ถ้าเป็นคนที่รู้จักคุณค่าของโบราณวัตถุเป็นต้องตาลุกวาว  ที่เห็นวัตถุสูงค่าเช่นนั้นอยู่ในกรงนกที่ทั้งกรงและทั้งนกดูแสนจะธรรมดาๆ ราคาถูกๆ กิเลสย่อมจะเกิดขึ้นได้ทันที  และจะนำพาบุคคลนั้นๆ เข้าไปในร้าน  เขาจะแกล้งถามเจ้าของร้านว่า  นกกรงนั้นราคาเท่าไหร่ เจ้าของร้านก็จะบอกราคาไม่ธรรมดา คือ ราคาแพงมากสำหรับนกธรรมดาๆ ชนิดนั้น  จนเขาตกใจ  แม้เขาจะรู้อยู่แก่ใจว่า  ราคานกไม่ควรจะแพงขนาดนั้น  แต่ก็เอาเถอะ ไม่เป็นไรหรอก  เขาคิดว่าเขาฉลาดคนเดียว  เจ้าของร้านคงไม่รู้คุณค่าของภาชนะใส่น้ำในกรงนกหรอก  เขาจะรีบตกลงซื้อนก  โดยไม่กล่าวถึงภาชนะใส่น้ำ  เจ้าของร้านก็จะยิ้มแล้วรีบไปหยิบกรงนกออกมาส่งให้คนซื้อ  แต่ไม่ลืมที่จะหยิบภาชนะใส่น้ำออกเสียก่อน

         ลูกค้า            "ไม่ต้องเอาออกหรอก  ถึงมันจะเก่าก็ไม่เป็นไร  ผมไม่ถือหรอก"
         เจ้าของร้าน  "คุณไม่ถือแต่ผมถือนี่ครับ  ภาชนะใบเนี้ย...ย น่ะ  สมัยราชวงศ์เหม็งเชียวนะครับ                                          ราคาตั้งหลายหมื่นดอลล่าร์แน่ะ"

          ท่านอาจารย์จึงว่า  นี่คือตัวอย่างหนึ่งของเล่ห์กลการขายที่อาศัยความอยากหรือตัณหาธรรมดาๆ ของมนุษย์  ความอยากทำให้เราคิดว่าเราฉลาดคนเดียว  จนลืมคิดไปว่าคนอื่นเขาอาจจะฉลาดกว่า

(จาก หนังสือเรื่องท่านเล่า  โดย ศรีอรา อิสสระ)